Azərbaycanda son illər hökumətdən ən çox qayğı görən sahələrdən biri mətbuatdır: vergilər azaldılıb, nəşriyyata olan borclar dəfələrlə bağışlanıb, jurnalistlərə pulsuz ev verilir, media qurumlarına davamlı maddi yardım göstərilir və s. Amma bu qayğının müqabilində mətbuatın nə hörməti artıb, nə də cəmiyyətə təsiri. Əvəzində giley-güzarlar çoxalıb ki, jurnalistlər məişət səviyyəsində narahatlıq yaradan xırda nöqsanlardan tutmuş, cəmiyyətin inkişafına, dövlətin möhkəmlənməsinə mane olan problemlərədək çox şeyləri tənqid edə bilmirlər. Çünki tənqid bir göstəricidir, media azadlığının və mətbuatın nə dərəcədə effektli çalışmasının indeksidir. Digər tərəfdən, tənqidi düşüncə şüurun elə bir ali vəziyyətidir ki, onun sayəsində insan mütilikdən qurtulub ətrafla münasibətini yalnız öz iradəsinin hökmü ilə qura bilir. Tənqidi düşüncənin olmaması cəmiyyəti sükünət halına salır.

Təbii ki, tənqidin gərəkliliyi barədə bu deyilənləri bütün jurnalistlər yaxşı bilir, redaktorlar da vaxtilə tənqidi yazıların əks-sədası altında az xoşhallanmayıblar. Amma indi, sanki əksər jurnalistlərdə qorxu və çəkingənlik artıb, qələm sahiblərində “qisas xofu” sindromu yaranıb. Son dövrlərdə müstəqil mətbuata qarşı atılan bəzi addımlar tənqidi səsləri boğmaq istəyənlər üçün tam cəzasızlıq, media icması üçün isə qorxu mühiti yaradıb. Görünür, jurnalistikamızın tarixindəki “qara zolaq” deyilən qətllər, həbslər, mühacirət, hakimiyyətlə daimi münaqişələr dövrü də media əhlinin psixologiyasına, onların “ağıllı” davranmalarına öz təsirini göstərib.

Bugünlərdəı MŞ sədri Əflatun Amaşov guya ürək ağrısı ilə bildirib ki, bir ay ərzində saytlar ancaq avtoritetlərdən yazıb. Ən reytinqli yazılar məhz Fədayə Laçın və Qoca ilə bağlı olub. Bəs necə olmalı idi ki?

Axı siz və rəhbərlik etdiyiniz Mətbuat Şurası ciddi problemləri qabardan, korrupsionerləri ifşa edən mətbu orqanları sıxışdıra-sıxışdıra mətbuatı bu günə saldız. Yaltaq və sarı mətbuata yol verdiz.

Bax Obyektiv.org saytı niyə qara siyahıya salındı, nə yazmışdıq?

Yazmışdıq ki, Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin Ağcabədi filialında ümummilli lider Heydər Əliyevə qarşı açıq şəkildə hörmətsizlik nümayiş etdirilir. Bunun bariz nümunəsi isə ümummilli liderin univeristetin girişində yaradılmış Heydər Əliyev guşəsində asılmış şəkillərinin, bozarmış və bərbad gündə olmasıdır. (Aşağida həmin fotoları təqdim edirik) Fotoları da qoymuşduq fakt kimi. Həmçinin orada gedən korrupsiya hallarını. Məhkəməyə verə bilmədilər. Əvəzində MŞ-ya yol tapdılar və “reket” elan etdilər.
O Mətbuat Şurası ki, bir vaxtlar Elşad Abdullayevə görə 2008-ci ildə qəzetləri qara siyahıya salırdı, professorun pullarını alıb mətbuatın ağzını yumurdu. Sonda nə oldu? Professorun cinayətlərinin üstü açıldı, qaçdı Fransaya. Oradan Azərbaycan iqtidarına savaş açanların başında durdu. Yalnız bundan sonra MŞ üzvləri öz mətbu orqanlarında Elşad Abdullayevi tənqid etdilər.
MŞ-nın hansı kriteriyalarla işlədiyinə bariz sübutdur bu. Əslində o siyahı da boş şeydi. Mətbuat Şurası QHT-dir, vəıssalam. Onun qərarının sayta isti-soyuğu yoxdur. Bir müsbət cəhət var ki, Vüqar Rəhimzadənin zəhlətökəın , xahiş-minnət dolu zəngləri daha olmayacaq.